غزل مناجاتی اول مجلس، مدح و مرثیۀ سیدالشهدا علیهالسلام
پیمانه خالی است و کرم بینهایت است اما هـمـین گـدایـی مـا اوج عـزت است کـودک بـه غـیـر خـانـۀ بـابـا نـمـیرود یعنی هـمیـشه خـانۀ عـشّاق هـیئت است اینجا حـسیـنیه است در این خانۀ حسین حتی نفـس کـشـیدن ما هم عـبادت است آغـوش اگر که باز کنی خوب ها چرا؟! هر کس گناه بیـشتر آورده دعوت است خـاکی شـدم برای تو خـاکـم درست شد زحمت برای روضۀ تو عین رحمت است ما پـرورش گـرفـتـۀ زهـرای اطـهـریـم از مادر آنچه میرسد اصلاً محبت است محشر همه به دور حسین جمع میشویم فردوس بیحضور تو خاموش و خلوت است نزدیک اربعـین شده کاری بکن حـسین دیگر بـرات را بده وقـت زیـارت است گــودال سـخـت بــود بـرای دلـش ولـی اشک امـام عـصر بـرای اسـارت است |